In 2002 werd onze zoon Tycho geboren. Wat onze tweede roze wolk had moeten zijn, veranderde in een rollercoaster. Bij de 20-wekenecho bleek hij zijn rechterhartkamer te missen. Ineens zaten we midden in de medische molen. Het beste scenario: drie openhartoperaties. Het slechtste: hij zou het niet overleven.
Zonder twijfel kozen we voor leven. Wat er ook zou komen, we zouden het aankijken.
Na zijn geboorte volgden 19 weken ziekenhuis, twee hartstilstanden en zijn eerste openhartoperatie. En juist daar, tussen infusen, piepende monitors en onzekere uitslagen, nam ik een beslissing: Ik kies voor genieten in het nu.
Niet langer vasthouden aan een carrièrepad dat niet meer paste. Geen schuldgevoel richting werkgever. Volle focus op mijn gezin, op Tycho, op wat écht telt.